پهلوانی در سیاست

 در آستانه رویدادهای گوناگون سیاسی و علی الخصوص پیش از مهمترین رویداد سیاسی کشور که انتخابات است ، بحث های مختلفی از سوی موافقان و مخالفان هر جریان مطرح می شود .

در نگاهی اجمالی این مباحث بر  3 محور کلی استوارند :

حمایت آشکار از افراد و یا عملکرد یک جریان خودی

به نقد کشیدن شخصیت ها ، برنامه ها و مواضع جناح رقیب جهت تقویت جریان خودی

3 - شبهه :

طرح ابهاماتی از وضعیت فعلی و عملکرد جریان رقیب با ظرافتی خاص

در حالت اول و دوم مخاطب بر اساس اطلاعات پیشین خود و در اثر موارد مطرح شده توان تصمیم گیری نسبی را دارد و در موافقت و یا مخالفت با مبحث طرح شده از آزادی عمل نسبی برخوردار است . البته این نکته که در اطلاعات ارائه شده چقدر جانب انصاف رعایت شده و اینکه اصولاً طرح این موارد چه مقدار ضروری بوده جای بررسی و تحلیل بیشتری دارد که البته گاهاً از طریق آگاهی های فردی قابل درک می باشند .

 اما آنچه هدف این نوشتار است پرداختن به مورد سوم یا شبهه می باشد .

شبهه افکنی در امور راه و روشی ناجوانمردانه است که گوینده یا نویسنده مطلب بر اساس اشراف خود بر موضوع ، نقاط ضعف آن را کاملاً زیرکانه و بدون طرح نقاط قوت مطرح نموده و با زیرکی خاص سلسله ابهاماتی را بدون ذکر دلائل بروز این کاستی ها طرح می کند . معمولاً این فرد چون می داند کذب بودن بحث مطرح شده ،  در صورت هوشیاری نسبی مخاطب و تحقیقی مختصر قابل کشف است از تدبیری ناجوانمردانه تر بهره می برد که طرح نقاط ضعف و کاستی های موضوعات مختلف و گاهاً غیر مرتبط با یکدیگر است تا مخاطب خود را با کوهی از مشکلات و نقص ها روبرو کند . در این حالت به دلیل کثرت موضوعات و سیاه نمایی انجام شده ، عموم مخاطبین از خیر تحقیق و بررسی می گذرند و نظر نهایی شبهه افکن را می پذیرند .

متاسفانه نمونه های بارز این اخلاق سخیف را به راحتی می توان در روشهای مبارزاتی آشکار و پنهان برخی جریان های سیاسی کشور نیز مشاهده کرد .

بطور مثال سیاه نمایی انجام شده در ارتباط با افزایش قیمت ها و تورم سال های اخیر کشور و انتصاب آن به بدنه دولت نهم و تاکید بر ضعف مدیریتی این دولت خدمگزار ، بدون اشاره به ریشه های بین الملی تورم و افزایش قیمت برخی از اقلام تاثیر گذار در تورم در بازارهای جهانی و ... نیز از همین دسته هستند .

مسلماً نقد سازنده و بیان دیدگاه های سالم زمانی که همراه با ارائه راهکارهای پیشنهادی مثبت و سازنده باشد نتیجه ای جز تقویت اقتدار ملی و جهانی کشور نخواهد داشت و در مقابل هر گونه ایجاد شبهه آنهم بدون ذکر دلائل و نشانه رفتن کلیه تقصیرها به سمت فرد یا افرادی خاص باعث تزلزل در حاکمیت ملی و خشنودی دشمنان کشور عزیزمان خواهد بود .

در تاریخ پر فراز و نشیب کشور عزیزمان ایران و در آیین جوانمردان پاک این سرزمین هیچ گاه شبهه افکنی جایی نداشته و در هر دوره منافع ملی آن به خطر افتاده این جوانمردان صرف نظر از باورهای شخصی و منافع خصوصی و گروهی خود به دفاع از تمامیت ارضی و معنوی کشورشان برخواسته اند که مثال بارز آن پهلوان نامی شاهنامه رستم دستان است که در اوج دلگیری و دلتنگی خود از شاه حاکم بر ایران ، پس از تعرض دشمن به خاک مقدسمان پای بر میل و نفس خود گذاشت و با هدف صیانت از نام و خاک و ناموس ایران زمین به یاری لشکر کشورش برخواست .

آری اینچنین مرامی ستودنی است .

در پایان این نوشتار و در آستانه انتخابات سرنوشت ساز ریاست جمهوری شایسته است گروه ها و جناح های سیاسی کشور نیز نیم نگاهی به گذشته پر افتخار ایرانی اسلامی خویش بیفکنند و در برنامه های انتخاباتی خود پهلوانی را پیشه کنند و بدانند که پشت هر میز ریاست جمله ای به خط زر ولی ناپیدا نوشته شده :

اگر این مسند ماندنی بود ، هرگز به تو نمی رسید !

آری قدرت و مسند این دنیا فانی است ، حرص و شهوتی است که گذراست ، آنچه ماندنیست خدمت به خلق خداست و ایجاد باقیات صالحات که همه به آن محتاجیم . چرا که باید بگذاریم و بگذریم .

چشم تنگ دنیا دوست را یا قناعت پر کند یا خاک گور